Dit is wat de aanstaande Ethereum 2.0 hard fork betekent en waarom de ontwikkelaars van Ethereum nog steeds debatteren over de ‘ijstijd’.
In de informatica is een ‘fork’ een normaal begrip. Ook in cryptocurrency praat men over een ‘hard fork’. Maar wat is het precies? Een hard fork kun je het beste visualiseren door een afsplitsing van de originele blockchain. Naast de blockchain is er ook het protocol, waarin alle regels van en coin staan. Denk bijvoorbeeld aan de grootte van de coin.
Als er veranderingen in de regels worden voorgesteld is het aan de nodes en miners die aangesloten zijn op het netwerk om die update te accepteren. Er kan altijd een meningsverschil zijn. Dan is er een kans dat de ene groep de wijzigingen wel accepteert en de andere groep niet. Dit leidt dan tot een splitsing in de blockchain. Voor beide gevallen (wel of niet accepteren van de wijziging) is immers een draagvlak. Het kan zijn dat beide blockchains genoeg support hebben van hun community, waardoor beide bestaansrecht hebben.
Het door de Ethereum Foundation gesteunde onderzoeksteam organiseert momenteel schema’s voor een backward-incompatible wijziging van midden 2021 aan de Beacon Chain. Deze hard fork is echter geen hard fork in de traditionele zin. Het is eerder een warm up voor sharding en het samenvoegen van de Ethereum 1.x en de Beacon Chain.
De upgrade zal waarschijnlijk de volgende code wijzigingen bevatten:
- Infrastructuur voor light client support via synchronisatie commissies. Light clients maken verificatie van de keten mogelijk zonder dat er zo veel overhead nodig is als bij een typische validator-rig.
- Een nieuwe functie, balance_denominator, die in-activiteit boetes tegen niet-deelnemende validators verandert. De huidige methode is een denial-of-service (DOS)- vector, terwijl de nieuwe functie de efficiëntie van de keten moet verhogen.
- Beloningen zullen worden berekend over een epoch (vergelijkbaar met een block), in plaats van nadat de epoche is gesloten, zoals momenteel wordt gedaan.
Ethereum’s Ice Age
Een ander kenmerk dat wordt overwogen is de ‘Ice Age’, de difficulty bomb van Ethereum. Dit is het mining aanpassingsmechanisme dat oorspronkelijk al in 2015 aan de Eth 1.x-blockchain is toegevoegd. Het maakt mining in de loop van tijd steeds moeilijker in een poging om de ontwikkelaars gemotiveerd te houden om te bouwen aan Eth 2.0.
Tot op de dag van vandaag is de Ice Age drie keer uitgesteld op de proof-of-work (PoW) Ethereum blockchain in de Byzantium (2017), Constantinopel (2019) en de Muir Glacier) hard forks.
De difficulty bomb is een hoofdbestanddeel van Ethereum, omdat het economische prikkels voor ontwikkelaars geeft om te blijven doorontwikkelen op de basislaag. Toch is het onwaarschijnlijk dat het wordt opgenomen in Ethereum 2.0, omdat er al een economische kracht is die de ontwikkeling van de Beacon Chain vooruit duwt.
